Karl Rocersin bioqrafiyası və Mənlik nəzəriyyəsi Carl Rogers’s Biography and the Concept of “Self” Биография Карла Роджерса и теория «самости» Carl Rogers'ın Biyografisi ve "Benlik" Kavramı

There were several trends in the development of the history of modern psychology, one of which is humanistic psychology. Abra­ham Maslow and Rogers are regarded as the co-founders of humanistic psychology. Thanks to their collaborative efforts, humanistic psychology has reached a systematic state. Rogers considered the “theory of the Self” as an important component of personality structure. Central to Rogers” personality theory is the notion of self or self-concept. This is defined as “the organized, consistent set of perceptions and beliefs about oneself.” The idea of self or self-concept is fundamental to Rogers' theory of personality.This is described as "the structured, coherent collection of self-perceptions and beliefs." The humanistic phrase for our individuality is the self.The self, often known as the soul or Freud's psyche, is our inner personality.A person's life events and how they interpret them have an impact on their sense of self.Childhood experiences and external evaluations are two major factors that shape our self-concept. Rogers asserts that we seek to feel, experience, and act in ways that are compatible with our ideal selves, or how we would like to be perceived. Our sense of self-worth increases with the degree of consistency or congruence between our ideal self and self-image. According to Rogers, psychological well-being and our chances of reaching our objectives, aspirations, and self-actualization are closely related to how we view ourselves and our sense of self-worth.We can view self-worth as a continuum that spans from extremely high to extremely low. From the point of view of Carl Rogers, a person with high self-confidence, that is, with self-confidence and positive feelings, who faces difficulties in life, sometimes accepts failures and misfortunes, and is open to people.

В формировании истории современной психологии существо­вал ряд течений. Одним из таких течений является гуманисти­ческая психология. Абрахам Маслоу и Роджерс считаются основателями гуманистической психологии. Благодаря их совместным усилиям гуманистическая психология достигла системного состояния. Роджерс считал «теорию самости» важным компонентом структуры личности. Центральное место у Роджерса занимает «теория личности», самость или понятие «самость». Он определяется как «набор организованных, последовательных восприятий и убеждений о себе». «Я» – это гуманистический термин для обозначения того, кем мы на самом деле являемся как человеческие существа. Самость – это наша внутренняя личность, и ее можно уподобить душе или психике Фрейда. На «я» влияют жизненные переживания человека и интерпретации этих переживаний. Двумя основными источниками, влияющими на нашу самость, являются детские переживания и оценка другими. По словам Роджерса, мы хотим чувствовать, переживать и вести себя так, чтобы это соответствовало нашему представлению о себе и отражало то, какими мы хотим быть, наше идеальное «я». Чем ближе наш образ самого себя и идеальное я друг к другу, тем более последовательны мы, соответствуем и тем выше наше чувство собственного достоинства. По словам Роджерса, то, как мы думаем о себе и о нашем чувстве собственного достоинства, имеет решающее значение, как для психологического здоровья, так и для вероятности достижения наших целей и амбиций в жизни и достижения самореализации. Самооценку можно рассматривать как континуум от очень высокой до очень низкой. Для Карла Роджерса это человек с высокой самооценкой, то есть с уверенностью в себе и позитивными чувствами, который сталкивается с трудностями в жизни, иногда признает неудачи и несчастья, открыт людям.

Modern psikoloji tarihinin gelişiminde çeşitli eğilimler olmuştur. Hümanistik psikoloji bu akımlardan biridir. Abraham Maslow ve Rogers hümanistik psikolojinin kurucuları olarak kabul edilmektedir. Hümanistik psikoloji onların ortak çabaları sonucunda sistematik bir hal almıştır. Rogers, "benlik teorisini" kişilik yapısının önemli bir bileşeni olarak görmüştür. Benlik kavramı Rogers'ın kimlik teorisinin merkezinde yer alır. "Benlik hakkında organize, tutarlı algılar ve inançlar kümesi" olarak tanımlanır. Ben, birey olarak kim olduğumuzu tanımlayan hümanist bir terimdir. Benlik, kişinin yaşam deneyimlerinden ve bu deneyimlerin yorumlarından etkilenir. Çocukluk deneyimleri ve akran değerlendirmesi benlik kavramımız üzerindeki en güçlü iki etkendir. Rogers'a göre, benlik imajımızla tutarlı ve nasıl olmak istediğimizi, yani ideal benliğimizi yansıtacak şekilde hissetmek, deneyimlemek ve davranmak isteriz. Öz imajımız ve ideal benliğimiz ne kadar benzer olursa, o kadar tutarlı veya uyumlu oluruz ve öz değer duygumuz o kadar artar. Rogers'a göre, kendimiz hakkında nasıl düşündüğümüz ve öz-değer duygumuz, hem psikolojik sağlığımız hem de hayattaki hedeflerimize ve hırslarımıza ulaşma ve kendini gerçekleştirme olasılığımız açısından merkezi bir öneme sahiptir. Öz-değer, çok yüksek ile çok düşük arasında değişen bir süreklilik olarak görülebilir. Carl Rogers için özgüveni yüksek, yani kendine güvenen ve olumlu duygulara sahip, hayattaki zorluklarla yüzleşen, bazen başarısızlıkları ve talihsizlikleri kabul eden ve insanlara açık olan kişidir.