1960-cı illərdə müasir Fars poeziyasında klassik ənənələr 1960-cı illərdə müasir Fars poeziyasında klassik ənənələr Classical Traditions in Modern Persian Poetry of the 1960S Классические традиции в современной Персидской поэзии 1960-х годов

1960-cı illərdə İranda müasir şairlər azadlıqsevər fikirləri oxucuya çatdıran zaman şeirin irəli sürdüyü tələblərə cavab vermək məqsədilə mənasız söz yığını əldə etməmək üçün “şeir-e no” forması vasitəsilə real ictimai-siyasi vəziyyəti qabarıq şəkildə təhlil etməyə çalışırdılar. Bu dövrdə bir qrup ziyalı poeziya sahəsindəki “yeni şeir” formasını olduğu kimi, digər bir qrup qismən, başqa qrup ziyalılar isə “yeni şeir” formasını tamamilə qəbul etməyərək zəngin söz qaynağı olan klassik poeziya ənənəsinə sadiq qaldılar. Lakin bu da inkaredilməz faktdır ki, ənənəvi poeziyaya sadiq qalan şairlər içərisində klassik poeziyaya olan həvəsləri şəxsi yaradıcılıq güclərinə üstün gəlməyən şairlər də mövcuddur. Bu şairlərin cərgəsinə Mehdi Həmidi Şirazini, Məhəmmədhüseyn Şəhriyarı və başqalarını daxil etmək olar.

In the 1960s in Iran contemporary poets in the process of transmission of the freedom of thought readers in order to meet the requirements of poem and in order not to get a pile of meaningless words tried to analyze the social-political situation in the real convex through “sher-e no” poem form. During this period, a group of intellectuals to used “sher-e no” poem form, another part partially, and the third, almost not perceiving a whole new form of “sher-e no” remained faithful to the classical tradition in poetry. But the indisputable fact is that among the poets, the faithful accepted tradition, there are those who desire to classics could not surpass the power of their creativity. Among them are the Mehdi Hamidi Shirazi, MohammadHossein Shahriar and others.