Türk dilində sözdüzəldici şəkilçilər

Nigar İsmayılzadə

№ 13(13) Nisan 2010

AZ
RU

Türk dilində sözdüzəldici şəkilçilər

Суффиксы словообразования в турецком языке

Nigar İsmayılzadə BDU İlahiyyat fakültəsinin müəllimi

Nasıl Atıf Yapılır

Öz

AZ
EN
RU

Sözdüzəldici şəkilçilər mövzusu müasir türk dilçiliyinin mühüm problemlərindən biridir. Belə ki, bu mövzunun öyrənilməsi türk dilçiliyinin bir çox mühüm məsələlərini dəqiqləşdirməyə imkan verir. Məlumdur ki, bütün dillərdə şəkilçilərin əhəmiyyəti böyükdür və bütün dillərdə şəkilçilər qədim və müxtəlifdir. Hər bir sözün kökü məlum bir şəkilçi ilə işlənərkən yeni bir məna kəsb edir, həmin dili əsaslı şəkildə zənginləşdirir. Məhz belə bir şəraitdə həmin şəkilçinin ayrı-ayrılıqda tədqiq edilməsi bir mövzudur.

Derivational affixes are one of important issues in Turkology. A word in the Turkish language contains a root and ending. The word – building includes the adding of derivational affixes to the root of a word. By adding affixes to the root a noun, verb into verb. Derivational affixes in the Turkish language play an important role in forming new words and enriching the vocabulary.

Тема словообразовательных аффиксов – одна из важных проблем тюркологии. Словообразовательные аффиксы служат для образования имен существительных и прилагательных, а также глаголов из других именных и глагольных основ. Словообразовательные аффиксы обычно присоединяются непосредственно к корню или основе слова и имеют определенную степень продуктивности, т.е. могут использоваться лишь с определенной ограниченной группой слов. Словообразовательные аффиксы в турецком языке играют большую роль в образовании новых слов, представляющих важное значение в структуре языка и обогащении его словарного состава.

Referanslar

Бетлинген О. Грамматика якутского языка. М: 1948.

Hüseynzadə M. Müasir Azərbaycan dili. Bakı, “Maarif” nəşriyyatı, 1983.

Vecihe Hatiboğlu. Türkçenin ekleri. Ankara 1974.

Seyidov Y. Azərbaycan dili, “Bakı Universiteti” nəşriyyatı, 2008.

Bangouğlu Tahsin. Türkçenin Grameri. Türk Tarih Kurumu Basım Evi. Ankara 1986.

Muharrem Ergin. Türk Dilbilgisi. İstanbul 1992.

Nurettin Koç. Türkçenin Dilbilgisi. İstanbul, İnkilap Kitabevi, 1990.

Toplam 7 kaynakça bulunmaktadır. Daha Fazla Referansı Göster