Şamanizm anlayışı, Şaman və vəzifələri Şamanizm anlayışı, Şaman və vəzifələri The Concept of Shamanism: Shaman and Their Roles
Öz
Şamanizm, insan-tanrı-ruh arasındakıəlaqəni yaradan dini bir nəsnə olaraq bilinir. Mahiyyət etibarilə özündə sehr və mistik keyfiyyətləri daşıyır. Əsasən ruhlarla irtibata üstünluk verilən şamanizmdə məqsəd insanların işlərinin qaydasında getməyi təmin etməkdir. Şamanizmdə insan-tanri-ruh əlaqəsini quran insan şamandır. Şaman aldığı təlimin verdiyi potensialla trans xüsusiyyətlərini özündə cəmləşdirir. Bu keyfiyyət ona güc verir və insanları ona müraciət etməyə sövq edər. Şaman , xüsusən ayinlər vasitəsilə ruhlarla təmas yaradar. Bu yolla insanlara mənfi təsir edən halları aradan qaldırar.
Şamanizm, insan-tanrı-ruh arasındakıəlaqəni yaradan dini bir nəsnə olaraq bilinir. Mahiyyət etibarilə özündə sehr və mistik keyfiyyətləri daşıyır. Əsasən ruhlarla irtibata üstünluk verilən şamanizmdə məqsəd insanların işlərinin qaydasında getməyi təmin etməkdir. Şamanizmdə insan-tanri-ruh əlaqəsini quran insan şamandır. Şaman aldığı təlimin verdiyi potensialla trans xüsusiyyətlərini özündə cəmləşdirir. Bu keyfiyyət ona güc verir və insanları ona müraciət etməyə sövq edər. Şaman , xüsusən ayinlər vasitəsilə ruhlarla təmas yaradar. Bu yolla insanlara mənfi təsir edən halları aradan qaldırar.
Shamanism is defined as a religious act which provides communication between Individual-God-Spirit. It possesses magic and mystic components within its structure. In Shamanism, which brings communication especially with spirits, the aim is regular progress of works. In shamanism, the shaman realizes communication between God and spirit. Shaman stores trance techniques within himself thanks to potential provided by training. This characteristic makes shaman powerful and he becomes an individual whom people refer. Shaman contacts with spirits especially through religious ceremonies. Consequently, he eliminates conditions which affect life of people adversely.
Referanslar
- Ahmet Yaşar, Ocak, “Alevi ve Bektaşi İnançlarının İslam Öncesi Temelleri”, İstanbul, 2000., s. 350.
- Bayat, Fuzuli “Ana Hatlarıyla Türk Şamanlığı”, İstanbul, (2006), s. 420.
- Drury, Nevill, ”Şamanizm”, İstanbul, (1996), s. 260.
- Harun Güngör, –Küçük, Abdurrahman, Milli Bütünlüğümüzün Kaynakları: Asya’dan Anadolu’ya Taşınanlar, Ankara, 1997, s. 1440.
- Fuad, Köprülü, “Edebiyat Araştırmaları 1”, İstanbul, 1989, s. 358.
- İbrahim, Kafesoğlu, “Eski Türk Dini”, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları. (1980), 240.
- Mehmet, Aydın, “Şamanizmin Eski Türk Dini Hayatı İle İlişkisi”, 11. Türk Tarih Kongresi, C. 2, Ankara, 1994, s. 487–499.
- Michel, Perrin, ” Şamanizm”, İstanbul, (2001) s. 320.
- Michel, Perin, “Şamanizm”, (Çev. Bülent Arıbaş), İstanbul, 2003, s. 348.
- Mircea, Eliade, “Şamanizm”, (Çev. İsmet Birkan), Ankara, 1999, s. 390.
- Mircea, Eliade, “Dinler Tarihine Giriş”, (Çev: Lale Arslan), İstanbul: Kabalcı Yayınevi. (2003), s. 370.
- Yaşar, Kalafat, “Doğu Anadolu’da Eski Türk İnançlarının İzleri”, Ankara, 1990., s. 446.
- John Andrew Boyle,, “Ortaçağ’da Türk ve Moğol Şamanizmi”, (Çev. Orhan Şaik Gökyay), Türk Folklor, C. 15, S. 297, İstanbul, 1974, s. 6990.