Həqiri Təbrizi yaradıcılığında Quran rəvayətlərilə bağlı mənalar

Ədəbiyyat, incəsənət və elm xadimi olan hər bir şəxsiyyət öz dövrünün övladıdır. Onun həyata baxışı, düşüncə tərzi, yaşadığı mühitin ab-havasına uyğun olur, amal və istəkləri isə mövcud hadisələrə münasibətdə meydana çıxır. Bu hal hamıdan daha artıq dərəcədə sənət adamlarma, xüsusilə şairlərə aiddir. Böyük söz ustaları hansı mövzuda yazmalarından asılı olmayaraq həmişə müəyyən fikirlərin, ideyaların təbliğatçılarıdır. Onların irəli sürdükləri müddəalar, söylədikləri mülahizələr əsas etibarilə fərdi yaradıcılıq fəaliyyətinin məhsulu sayılır. Həmçinin dövrün, zamanın tələbinə cavab verir, onunla səsləşir. Bu baxımdan Həqiri Təbrizinin dünyagörüşünü öyrənməkdən əvvəl onun dövründə mövcud olmuş ideya cərəyanları haqqında müəyyən təsəvvür əldə etmək lazım gəlir. Şairin varlığa və idraka dair fikirlərini onların zəminində nəzərdən keçirib qiymətləndirmək çox faydalı olar.

Khagiry Tabrizy is one of the poets, who lived and created in XVI century. His Creative legacy includes “Divan”, which consists of 6 thousand beits, and the poem “Leyly and Majnun”. Unfortunately, “Divan” vas lost, but the poem “Leyly and Majnun” came down to the present. This extant work is of great value as the fırst poem about “Leyly and Majnun”, written in native Azerbaijani a language. Khagiry Tabrizy’s life and creation hasn’t been the object of special research up to now. And from this point of view the thesis acquires special urgency and signifıcance. This article deals with the points connecting by Quran qissa in the work “Leyli and Majnun” written by Khagiry Tabrizy in the native language.

Одним из поэтов, сивших и творивших в XVI в. является Хагири Табризи. Его творческое наследие включает «Диван», состлящий из 6 тысяч бейтов и поэму «Лейли и Медснун». Это сохранившееся произведение поэта представляет огромную ценность как первая поэма о Лейли и Медснуне, написанная на родном азербайдсанском языке. В частности, отмечается, что поэма Тебризе «Лейли и Медснун» ни по сути, ни по содерсанию не повторяет ранее написанные одноименные поэмы и значительно отличается о них. Находясь под влиянием азербайдсанской устной литературы, тюркского фольклора, устного творчества народов Блиснего и Среднего Востока, произведений, написанных на тему «Лейли и Медснун», Тебризи все се смог внести новшества в содерсание поэмы. Хагири Табризи не только воодушевлялся суфизмом, он таксе обращался к аетам и гиссе «Каран»а.