Hədisin ilk qaynağı – Səhabə Первоисточник хадиса – сподвижники
Xülasə
Bildiyimiz kimi, bəzi klasik və müasir dönəmə aid olan Hədis Üsulu kitablarında, ümumiyyətlə “Əshab” başlığı altında, onların müxtəlif yönlə-rinə yer verilmişdir. Məsələn; səhabə tarixi, hədis rəvayətində əshabın dəyə-ri, az və ya çox sayıda hadis rəvayət edən səhabələr, alim səhabələr, şair səhabələr, səhabələrin vəfat etdiyi yerlər, ən son vəfat edən səhabələr, müha-cirlər və ənsar, əşərəy-i mübəşşərə, Əhl-i Bədr, Əhl-i Süffa, əshabın fəzilət-lərinə dair əsərlər, müəlləfəy-i qülub, sonrakı əsrlərdə səhabə olduğunu iddia edənlər... kimi başlıqlar, bunların bir hissəsini təşkil etməkdədir.Biz bu mə-qalədə, bu başlıqların bəzilərini əsas aldıq. Bununla birlikdə, ümumi olaraq səhabə haqqında məlumat verməyi məqsədə uyğun hesab edərək, səhabə məfhumunu açıqladıq.
It’s known that, in many sources of Usul-al-Hadis of classical and modern periods under the title “ashab”, there is information about the various features of Muhammed’s followers. Here are some of them: the history of ashabs, the role of ashabs in transforming the Prophet’s hadis, scholar-ashabs, poet-ashabs, the place of ashabs death, the last died ashabs, Muhajirs and Ansars, ten ashabs who being alive were informed that they would enter the Paradise (ashars of mubashers), the soldiers of the battle of Badr, inhabi-tans of Suffa, the books about the qualities of ashabs, muallafs kulub, the people lived after ashabs but claiming that they also connected with ashabs and so on.
In this article we relied on some of abovementioned titles. However, the reader can also find common information about the term “ashab”.
In this article we relied on some of abovementioned titles. However, the reader can also find common information about the term “ashab”.
Referanslar
- əl-Ayni, Bədruddin Mahmud b. Əhməd, Umdətul Qari, İstanbul, 1308, I-XII.
- əl-Bağdadi, əl-Xətib, əl-Kifayə fi ilmir rivayə, Heydərabad, 1357.
- əl-Buxari, Muhəmməd b. İsmayıl, əl-Camius Səhih, İstanbul, 1315, I-VIII.
- Əhməd Muhəmməd Şakir, əl-Baisul xasis şərhu İxtisari Ulumil hadis, Misir, tarixsiz.
- əl-Əsqalani, İbn Həcər, Əbül Fadl Şihabuddin, Nuhbətul fikər, Ankara, 1971.
- İbnus Salah, Əbu Əmr Osman əş-Şəhrəzuri, Ulumul hadis, Heydərabad, 1966.
- ən-Nisaburi, əl-Hakim Əbu Abdullah, Marifətu ulumil hadis, Qahirə, 1987.
- Sıddiqi, Muhamməd Zübeyr, Hadis Edebiyatı Tarihi (trc. Yusuf Ziya Kavakçı), İstanbul, 1966.
- əs-Süyuti, Cəlaluddin, Tədribur ravi fi şərhi Taqribin Nəvəvi, Misir, 1379.