Articles
Hədisdə cərh və tədil məfhumu və onun inkişafı
The Concepts of Jarh and Ta'dil in Hadith and Their Development
Понятие джарха и тадила в хадисах и его развитие
Hər bir elmi məfhumun özünəməxsus xüsusiyyətləri və inkişaf yolu vardır. İslamın ilk dövrlərindən etibarən və sonrakı dövrlərdə Hədis elminə daxil olan elm sahələrinin də müəyyən terminalogiya anlayışı mövcud olmuşdur. Cərh və tədil elmi də uzun bir inkişaf yolu keçmiş və hədis elminin təkmilləşməsində müstəsna rol oynamışdır. Məqaləmizdə cərh və tədil məfhumunun yaranma mövzusu geniş şəkildə araşdırılmış, ayrıca bu anlayışın həzrət Peyğəmbər, səhabə və onlardan sonrakı dövrlərdə istifadə edilməsinə də toxunulmuşdur. Bununla bərabər məqalədə cərh və tədil alimlərinin mövzu ətrafındakı fikir və mülahizələrinə də yer verilmişdir.
Al-Jarh wa Tadeel is a field of Hadith literature that has a huge impact on other sub-fields. Through this field Islamic scholars have been determined the authenticity of Prophetic tradition for centuries. Since it provides information about those who transmits hadiths to the next generations. Hadith scholars can easily judge the reliability of rawis based on al-Jarh wa Tadeel literature. I tried to examine the various historical stages of this field and the methodology that muhadditheen applied to formation of al-Jarh wa Tadeel in this article.
Каждая научная концепция имеет свои особенности и собственный путь развития. Науки входящие в область науки Хадис с первых времен Ислама и в последующие периоды имели свою терминологию. Наука джарх ва тадиль тоже прошла долгий путь развития и сыграла немаловажную роль в усовершенствовании науки Хадис. В нашей статье широко изучено образование термина джарх ва тадиль. Здесь можно найти ценную информацию об использовании данного термина во времена пророка Мухаммада, асхабов и последующих поколений. В статье также изложены мнения и аргументы ученых этой концепции.
Aşıkkutlu, Emin, Hadiste Rical Tenkidi, İstanbul, 1997.
Aşıkkutlu, Emin, “Cerh ve Tadil”, “DİA”, İstanbul, 1993, VII.
Babanzade, Ahmed Naim, Sahih-i Buhari Muhtasarı Tecrid-i Sarih Tercemesi, I (Mukaddime), Ankara, 1957.
əl-Bağdadi, əl-Xətib Əbu Bəkir Əhməd ibn Əli ibn Sabit ibn Əhməd Mehdi, əl-Kifayə fi ilmir-rivayə, Mədinə, tarixsiz.
Çakan, İ. Lütfi, Hadis Usulü, İstanbul, 2008.
Çələbi, Katib, Kəşfuz-zunun an əsamil-kutubi vəl-fünun, I-II, İstanbul, 1971.
Efendioğlu, Mehmet, “Ravi”, DİA, İstanbul, 2007, XXXIV.
Əzəmi, Muhəmməd Mustafa, Mənhəcun-nəqd indəl-mühəddisin: nəşətuhu və tarixuhu, Riyad, 1990.
Fəsəvi, Əbu Yusuf Yaqub ibn Süfyan ibn Cuvvan əl-Farisi, Kitabul-mərifə vət-tarix, I-II, Mədinə, 1410.
İbn Əbu Hatim, Əbu Muhamməd Abdurrahman ibn Muhamməd ibn İdris ər-Razi, Kitabul-iləl, I-VII, Riyad, 2006.
İbn Əbu Hatim, Əbu Muhamməd Abdurrahman ibn Muhamməd ibn İdris ər-Razi, Kitabul-cərh vət-tədil, Beyrut, 1952.
İbn Həzm, Əbu Muhəmməd ibn Əli ibn Əhməd ibn Səid əz-Zahiri, əl-İhkam fi usulil-əhkam, I-II, Beyrut, 1983.
Kandemir, M. Yaşar, “Hadis”, DİA, İstanbul, 1997, XV.
Müslim, Əbul-Hüseyn Müslim ibn Haccac əl-Quşeyri ən-Nisaburi.
SəhihiMüslim, (nşr. Muhamməd Fuad Abdulbaqi), I-V, Beyrut, tarixsiz.
Səid ibn Mansur, Səid ibn Mansur ibn Şöbə əl-Xorasani əl-Məkki, Sünəni Səid ibn Mansur, (nşr. Həbiburrahman əl-Əzəmi), I-II, Beyrut, 1985.
Şafii, Muhəmməd ibn İdris, ər-Risalə, (thq. Əhməd Muhəmməd Şakir), Beyrut, tarixsiz.
Ümumilikdə 17 istinad var.
Daha Çox İstinadı Göstər
Endirin
Məqalə Məlumatları
- Məqalə Növü Articles
- Təqdim Edildi dekabr 31, 2016
- Yayımlanıb dekabr 31, 2016
- Nömrə № 26(26) Dekabr 2016
- Bölmə Articles