Bəşəriyyətin tarixi boyu bütün ictimai sistemlərdə dinin mövcudluğu hamı tərəfindən qəbul olunan faktdır. Dini dünyagörüşün ümumi, universal xarakteri belə bir fikir yürütməyə əsas verir ki, ona ictimai praktikanın və elmi idrakın inkişaf etməməsi nəticəsində bəşəriyyətin səhvi kimi baxılması – öyrənilməsində birtərəfliliyə, mahiyyətdən uzaqlaşmağa gətirib çıxara bilər. Fransız maarifçiliyinə məxsus olub sonralar marksizm tərəfindən onlardan əxs edilən dinə “yalan”, “illüziyalı şüur”, “xalq üçün tiryək” kimi yanaşma uzun müddət dini təcrübənin xüsusiyyətinin dərinliyinə varmağa, onun özünəməxsusluğunu və sosiomədəni əhəmiyyətini dərk etməyə imkan verməmişdir. Hesab edirik ki, dinə hər şeydən əvvəl sosiomədəni institut kimi baxılmalıdır. Bu cür baxış onun əhəmiyyətlilik dairəsini, insan varlığının fundamental aspektlərinə aid olan simvollar və dəyərləri müəyyənləşdirməyə imkan verir. Həmçinin din cəmiyyətdə müstəqil sosial institut kimi digər sosial institutlarla sıx əlaqədə fəaliyyət göstərir.